درد یک قرن: بشکند قلمی که از توماج ننویسد!

پایان بازی

پایان بازی غالبا به این شکل است. رهبران با هم دست می دهند در حالیکه سربازان از هر دو طرف جان سپرده اند! میتوان بجای مهره ها، چهره ها را قرار داد. نتیجه همان است. ...معنی "تا به آخر ایستاده ایم"!! آیا "آخر" به معنای نابودی تک به تک تا به آخر است؟ آیا آخر اینجا است!؟ عکس های مهره های به خاک افتاده فراوان است... عکس های دست دادنهای رهبران با هر کس و ناکس نیز به همچنین! عاطفه اقبال - 18 نوامبر 2013

عاطفه اقبال

- موسس نشریه "فریاد گودنشین" خرداد سال ۱۳۵۸ در جنوب تهران ( اولین نشریه ثبت شده بعد از تغییر رژیم در سال ۵۷)

- زندانی سیاسی در رژیم جمهوری اسلامی زندانهای کمیته، اوین، قصر، قزل حصار

- موسس سایت مستقلین سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴

- وبلاگ درد یک قرن از سال ۱۳۸۸

- موسس کمپین برای انتقال فوری ساکنان لیبرتی به کشور ثالث ( ۲۰۱۳- ۲۰۱۷ )

وبلاگ درد یک قرن

وبلاگ "درد یک قرن" را سال ۱۳۸۸ برابر با ۲۰۰۹ میلادی در بحبوحه درگیریهای بعد از انتخابات سال ۸۸ تاسیس کردم. هدف وبلاگ خبررسانی بود. در آنروزها هنوز فیس بوک و توئیتر به این شکل وسیع در راستای یک کار اجتماعی بکار گرفته نشده بود. اخبار کشته شدن ندا...سهراب...احسان...امیر و دهها بخون نشسته در آن روزهای خونین این وبلاگ را به رنگ سرخ آغشته کرده بود...چندی نگذشت که فیسبوک و توئیتر فضای خبری را در دست گرفتند و من نیز به فیس بوک نقل مکان کردم و وبلاگم دیگر بروز نشد. اما امروز بازگشته ام تا وبلاگم را نیز در کنار فیسبوک و توئیتر برای دوستانی که این دو رسانه اجتماعی را ندارند، دوباره راه اندازی کنم. وبلاگم بیشتر جنبه آرشیو خاطرات و نوشته هایم را خواهد داشت. امیدوارم که زمان به من اجازه دهد.

عاطفه اقبال - 29 می 2014

دمیس روسس: وقتی که دوستت دارم

Demis Roussos

بدرود دمیس روسس! صدای جاودانه مردی که برای نسل ما عاشقانه هایمان را خواند، خاموش شد. صدایی که تا اعماق جان نفوذ میکند. با ترانه زیبای " وقتی که دوستت دارم" این نسل آشناست : وقتی که دوستت دارم ...احساس میکنم یک پادشاه هستم... یک شوالیه گذشته های دور ...تنها انسان روی زمین... وقتی که دوستت دارم....خونم تب آلود است... و این لذت بی گناه مرا میترساند... مرا به درد می آورد...رویاهای ما شبیه هم است...وقتی که دوستت دارم.

ترجمه: عاطفه اقبال

فیلم کوتاه دو + دو = پنج

فیلمی بسیار تکان دهنده بر اساس کتاب " 1984" جورج اورول. چگونگی شستشو مغزی و تغییر ارزش ها در یک جامعه در یک فیلم کوتاه و قابل فهم بازسازی شده است. آنجا که دو به علاوه دو میشود پنج. و هیچ کس نباید بگوید : چرا؟ وقتی یکی جرات می کند و می پرسد : آقا! اجازه، مگه دو با دو چهار نمیشه؟ پاسخ میشنود : من دارم بتو میگم دو با دو پنج میشه، پس دیگه جای سئوال نیست! فهمیدی!؟ دانش آموز دوباره میگوید : آقا فقط فکر کردیم که...! معلم پاسخ میدهد : فکر نکن! نمیخواد فکر کنی! دو با دو پنج میشه! حالا بشین حرف نزن!

عاطفه اقبال-27 خرداد93- 17 ژوئن2014

آناتومی ویران سازی انسان در یک فضای بسته

خود سانسوری: اعتراض نکن - فکر نکن- چشمهایت را ببند. فقط فرامین را از بالا بگیر و اجرا کن! شعار یکیست فقط اسامی جا به جا می شوند. حزب فقط...؟ رهبر فقط ...؟ مبارز "خوب"، مبارز "مرده" است!! تا زنده ای آماج بدترین تهمت ها قرار میگیری! اگر از دایره خارج شوی و اعتراض کنی...مزدور و ...معرفی میشوی! ولی به محض مردنت، " قهرمان صدیق" میشوی... و این داستان ادامه دارد.. عاطفه اقبال - 21 نوامبر 2013

۱۴۰۳ اردیبهشت ۶, پنجشنبه

بشکند قلمی که از توماج ننویسد!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر